Evlatların Tanrı'nın hediyesi olduğu ve enerjilerinin anne ve babaları etkileyerek cinsel birlikteliğe hazırlandığı belirtiliyor. Annelik ve evlat arasındaki bağın kopmaz olduğu vurgulanırken, annenin sevgisinin doğum sürecini şekillendirdiği ifade ediliyor. Evlat enerjilerinin tekamül sürecinde önemli bir rol oynadığı aktarılıyor.
Evlatlarımız Bize Hediye Edilen Birer Tanrı Yadigarıdır
Evlatlarımız, bize Tanrı tarafından hediye edilen en değerli varlıklardır. Her bebek, dünyaya gelmeden önce seçilmiş ve özel bir enerjiyi temsil eder. Bu enerjinin ruhsal frekansları ölçüldükten sonra anne ve baba ile temas kurulur. Bebeğin enerjisi, anne ve babanın enerjilerini etkileyerek onları cinsel birlikteliğe hazırlar. Bebek, anne karnına düşmeden önce annenin ruhsal farkındalığı ile temasa geçer. Burada, hem anne hem de bebeğin ruh frekanslarının uyumu büyük önem taşır.
Eğer bir anne, çocuğu dünyaya getirmeyi gerçekten isterse, bebek ancak o zaman doğabilir. Bu süreç, annenin sevgisiyle beslenir. Baba, döllenme sırasında çekirdek ekme rolünü oynarken, bu esnada sevgi vibrasyonu, bebeğin dünyaya gelişinde kilit rol oynar.
Dünyaya henüz gelmemiş sayısız enerji, yeniden doğma fırsatı bulmak için pek çok anne ve babanın ruhlarına ulaşmaya çalışır. Ancak, dünyaya gelme şansları olmadığında, bu enerjiler bulundukları eski ortama geri dönerler. Anne ve evlat arasındaki bağ ise varoluştan bu yana kopmaz bir enerji bağıdır. Annenin ruhsal gelişimi, doğmamış evlat enerjilerinin de tekamül etmesini sağlar.
İlk yaratılışta, bir anneye altı evlat enerjisi verilmiştir. Bu enerjiler, annenin doğurduğu evlat sayısına göre bölünür. Eğer bir anne altıdan fazla çocuk dünyaya getirirse, enerjiler de çocuklar arasında paylaştırılır. Bu durumda, çocukların enerjileri zayıflayabilir ve tekamülleri daha yavaş olabilir. Ancak, bir anne yalnızca bir çocuk dünyaya getirirse, o çocuğun enerjisi daha güçlü olur ve daha hızlı tekamül eder.
Dünyaya gelen her kardeş, kendi frekansına uygun bir ortamda gelişimini tamamlar. Kardeşler arasındaki ruhsal farklılıklar, tekamül süreçlerine bağlı olarak değişiklik gösterir. Bir çocuk ne kadar hızlı tekamül ederse, dünyaya gelme süresi o kadar uzun olur.
Bazen, bir annenin sevgi frekansı o kadar yükselir ki, kendi evlat enerjilerini yüksek frekanslardan çekerek dünyaya getirir. Ancak, bu yüksek frekanslı çocuklar, dünya frekansına uyum sağlayamazlarsa bedenlerini terk edebilirler. Bu, erken yaşta kaybedilen çocukların güçlü ruhsal enerjilere sahip olduklarının bir göstergesidir. Bu çocuklar, geri döndükleri ruhsal boyutlardan ailelerine hami dostlarıyla birlikte yardımcı olurlar.
Bu sonsuz döngü, evrim ve tekamül sürecinin bir parçasıdır. Her evlat, ruhsal yolculuğunda yükselerek bu süreci tamamlar.
